Betaïne

Betaïne is betrokken bij de synthese van fosfolipiden, die essentiële bestanddelen van celmembranen zijn. Bovendien draagt betaïne bij tot de bescherming van het hart door de stijging van het bloedgehalte van homocysteïne, een molecule die een risicofactor is voor hart- en vaatziekten, te beperken. 

Betaïne heeft ook een hepatoprotectieve werking. Het helpt de ophoping van vetten in de lever tegen te gaan en bevordert de galuitscheiding van giftige stoffen die door de lever worden gemetaboliseerd. Bovendien helpt betaïne het gehalte aan vetzuren, en meer in het bijzonder triglyceriden, in het bloed te verlagen.

Bovendien leidt het metabolisme van betaïne tot een toename van de productie van stikstofmonoxide, een intracellulaire boodschapper, ook bekend als stikstofmonoxide, die een vaatverwijdende werking uitoefent die de zuurstofvoorziening van de weefsels verbetert en een betere regulering van de bloeddruk bevordert.